Mula sa malalim at masikip na kinaroroonan
Dumating ang panahong siya ay lumutang
Sabik sa mundo, mga mata'y iminulat
Kislap sa mga ito'y makikita mong tiyak
Sa mahinang katawan ay nangingibabaw
Ang kasiyahang sa kanya'y iyong matatanaw
Nang lingunin ang inang sa kanya nakatunghaw
Maliit na nilalang ay muntik ng mapasayaw
Sa salansan ng dayaming pinamamalagian
Tanaw ng nilalang kariktan ng kalangitan
Ang arukin ito'y kanyang pinakaaasam
Ngunit ang katawa'y di umayon sa kagustuhan
Ang inang nakasilip ay banayad na ngumiti
Anak niya'y sadyang may malalim na mithi
Bagama't alam niyang sa huli ay hihikbi
Ang pagturo sa anak, sa puso niya'y namutawi
Dumating ang panahong ikinababahala
Ng ina sa anak mula pa noong una
Dating mahinang nilalang ngayo'y nakalilipad na
At kailangang pakawalan upang siya'y matuto pa
Wala ng sasakit pa sa pakiramdam ng ina
Nang lumisan ang anak na kanyang inaruga
Nagpupuyos na damdami'y di na inalintana
Sa Maykapal ibinigay ang lubos na pagtitiwala
Isang hamong lakbayin ang sa anak ay nakaabang
Ngunit sa puso ay naghari ang matinding kasabikan
Buong bahagi ng pagkatao'y nais mapunan
Ng magagandang karanasan at ng mga katuruan
Kaaliwan sa paglipad ng matayog na matayog
At ang pagmasid sa malalayong pook
Pati na ang kaban na'ng kalikasa'y may dulot
Ay hindi pinalagpas at unti- unting pinulot
Sa kanyang pagbabalik, ang kaligayahang lipos
Ay biglang napalitan ng isang pagkalugmok
Upang tangkilikin ng mga nakakasakop
Siya'y sapilitang kinuha at mahigpit na iginapos
Hindi sukat maunawaan, siya ay nagwala
Kagalakan sa puso ay napawi na
Bakit kailangang ikulong sa bakal na hawla?
Sa pagkakagapos paano makakawala?
O anong kasakiman ang sa puso'y umiiral
Pansariling interes ang siyang minamahal
Ngayon ang nilalang na masusing nag- aral
Ay nagkukubli na lamang sa likod ng mga bakal
Anong karapatan upang siya ay pigilan
Na ang kaban ng Salita'y kanyang mabuksan
Hindi lamang dapat makabatid ay ang iilan
Kundi ang lahat at tunay na nangangailangan
Ang ina nga niyang sa kanya ay siyang nag- aruga
Hindi siya pinigila't hinikayat pa nga
Anak man niya'y lumisan kanya itong binalewala
Sapagkat nais niyang limiin nito ang Salita
Anong silbi ng kanyang pakpak kung iyong pagkakaitan
Ang minimithing paglaya ay ikakahon mo lang
Tandaang walang halaga ang iniingatang kayamanan
Kung ang pinaiiral sa puso'y matinding kasakiman
Sa likod ng kuwento na iyong binasa
Anong repleksiyon ang lilitaw kaya?
Maari mong ikomento o kaya'y ipadala
At maghihintay lamang ang makatang dyakonesa
0 (mga) komento:
Mag-post ng isang Komento